He is No Longer Ours

"We must accept the fact that at this very moment he is no longer ours."

Ito na yata ang isa sa pinakamalungkot na narinig ko ngayon na may kaugnayan sa pag-alis ni Bishop Chito sa diocese of Imus bilang tugon sa itinalagang bagong tungkulin sa kanya ng simbahan bilang Archbishop ng Archdiocese of Manila.

Masaya kaming mga cavitenio pra sa aming mahal na obispo, pero kasabay nito ang lungkot na amin ding ndama dahil siya ay aalis na sa aming diocese. 

Next month mgcecelebrate ang diocese of Imus ng kanyang Ginintuang Jubileo, 50 taong anibersaryo ng Imus bilang isang Diyosesis. Ang tema ay, "Tena't Mag- Ka-Ra-Kol" Ka-hapong kay yaman ating gunitain, Ra-dikal na pagsunod kay Kristo, Kol-ektibong pagkilos. Konseptong binuo at pinlano kasama si Bishop Chito. Mula pa nuong 2009 pinaghahandaan na ang dakilang jubileo ayon sa nasabing tema. Pero ngayon na isang buwan nalang ang nalalabi pra sa pinakahihintay na araw, opisyal na inannounce mula sa Vatican ang pghirang sa aming Obispo bilang bagong arsobispo ng Maynila. 

Hindi inaasahan ang mabili na paganunsyo ng balita. Kung kelan sasapit ang panahon ng pagsasaya, saka naman ibabalita na kami ay mawawalan ng obispo. Madami ang nagsabi, "Sana sa susunod na buwan o taon nalang". Pero galing nadin mismo kay bishop Chito, "Iba kumilos ang panginoon", our ways are not His ways. Sabi nga ng isang pari matapos silang ipatawag ni bishop the day after the announcement, "kung tayo nalulungkot, c bishop napahagulgol". 

Hindi naging madali sa kanya ang pagtanggap sa tungkulin, alam niyang ito ay napakalaking responsibilidad pero dahil sa pagmamahal niya sa Diyos at sa simbahan, tinaggap niya ito. Sa buong Diyosesis ng Imus na kanyang minahal at pinaglingkuran, matuwa tayo para sa kanya, ibahagi natin siya sa iba dahil malaki ang misyon niya sa simbahan. 

Paano magdiriwang sa ganap na katuwaan ang Diyosesis kung alam nating tayo ay lilisanin ng pinakamamahal nating obispo? yan ang tanong na tanging pagtitiwala sa Diyos lamang ang makakasagot. Tunay ngang bishop Chito is no longer ours.

Ngayong Archbishop na siya hindi malayo na magiging Cardinal siya, at pag nangyari iyon my posibilidad na siya ay maging Santo Papa, hindi ko sinasabing magkakatoo yan pero kung iisipin natin, Bishop Chito is the best candidate to papacy that the Philippines has to offer. Isipin nalang natin bilang isang Diyosesis na ibinigigay natin sa Maynila, sa Pilipinas at sa buong mundo ang the best bishop.

Sa kabila ng ligaya at lungkot, DIYOSESIS NG IMUS, MAGBUNYI KA!

Dominus Est

"Pope names Tagle as new Manila Archbishop"

Yan ang unang linyang nabasa ko ng mgopen ako ng facebook ngayong gabi (Oct. 13). Balitang hindi naman nakakagulat dahil ilang linggo nang my kumakalat na usapin tungkol sa nasabing balita. Unang reaction na nasabi ko, "Ah, inannounce na pla officially". Pero ang hindi ko inasahan ay mabilis itong nagkatotoo. Inasahan ko na lalabas ang balita matapos ang Golden Jubilee celebration. 

Ilang linggo na din nung una akong malungkot ng marinig ang balita, pero ngayon mas malungkot dahil totoo na ito. Pero bakit nga ba nakakaramdam ng pagkalungkot ang isang tulad ko kaysa sa magsaya? Malamang hindi lng nmn ako ang ma mixed emotion sa balita na yan, marami ding iba lalo na sa mga taga Cavite, mula sa mga kaparian hanggang sa mga layko na nakasaksi sa kanyang galing at kababaang loob sa kabila ng kanyang katanyagan. Prang nawalan ng kinagisnang ama ang buong diyosesis, pero kalakip nito ang pagtitiwala sa plano ng Diyos para sa ky bishop at pra sa buong lalawigan.

Isang malaking hamon at katungkulan ang ibinigay ngayon sa kanya ng Santo Papa at ng simbahan, pero alam nating lahat na sa kanyang pagmamahal at pagtitiwala sa Diyos makakaya niya ito.

Kung titignan mo ang kanyang credentials, talaga namang kahanga-hanga ang taong ito. Pero sa kabila ng lahat ng yan, makikita mo sa kanya ang kanyang kababaang loob, pagkamasayahin, pagiging malapit sa mga tao at mdarama mo ang kanyang pagmamahal sa simbahan. "Dominus Est", yan ang motto ni bishop Chito, nagpapakita na ang kanyang mga natamo ay kinikilala nia bilang biyayang dahil sa Diyos at galing sa Diyos. Ang Diyos ay talagang hinahayaan niyang kumilos sa kanyang buhay, kaya naman marami ang nabibighani kapag siya ay nagsasalita na at natutuklasan ng marami ang ganda ng salita ng Diyos. Sa kanyang pagiging arsobispo, mas marami ang mkakapakinig sa kanya at mas marami ang mapapalapit sa Diyos dahil sa kanya.

Sa iyong pag-alis sa Diyosesis na iyong minahal at pinaglingkuran, baunin mo ang panalangin at suporta ng sambayanan ng Diyosesis ng Imus para sa iyong bagong tungkulin. Alam naman ng lahat na mas malaki at mas malawak pa ang iyong gagampanang misyon sa simbahan.Gabayan ka nawa ng Espiritu Santo sa lahat ng iyong gagawin. 

Damhin mo at baunin ang pagmamahal ng buong sambayanan na iyo ding minahal.

Tulad mo masabi din nawa naming, "It is the Lord!"

Happy TEACHER's Day

Happy World TEACHER's day...

Sa araw na ito nais ko pong magpasalamat sa mga taong my espesyal na lugar sa aking puso. Ang mga taong naghasa at nagbigay ng napakaraming kaalaman sa aking isipan. Mga taong nagpadama sa akin na pwede akong pagkatiwalaan. Mga taong naniwla sa aking kakayahan.

Isang kahanga hangang propesyon ang pagiging guro. Hindi matatawaran ang kanilang naiaambag sa buhay ng isang mag-aaral. Lahat ng kanilang itinuturo mula sa pinakamaliit na detalye hanggang sa pinaka malaki ay may mahalagang bahaging ginagampanan sa paglinang sa isip ng bawat mag-aaral. Ang pagiging guro na ata ang isa pinakamahalagang propesyon na mayroon ang ating mundo. Isipin nlng natin kung wala sila? Sino nalang ang magtuturo sa atin? Paano natin mararating ang ating mga pangarap kung wala ang mga guro.

Minsan, nagagalit man tayo sa kanila dahil sa mga pinapagawa nila sa atin pti na ang paraan nila ng pagdidisiplina, darating ang panahon na malalaman natin na tama sila at maiintindihan natin kung bakit nila tun ginagawa.

Para sa akin ang pagiging guro ay hindi lamang propesyon kundi isang bokasyon. Dahil sa mga guro ibinigay ng Diyos ang katungkulang hubugin ang bawat magaaral upang pagdating ng panahon maisakatuparan ng bawat tao ang kanya kanya nating tungkulin ayon sa plano ng Diyos.

Marami p ako gusto sabihin pero jan nlng muna... :)

Isang pagsaludo at maligayang pagbati pra sa aking mga guro,

Ms. Jeanny Garcia
Ms. Emilyn Donor
Mr. Richard Arocha
Mr. Ryan Castillo
Ms. Deb Nuque
Ms. Rocelle Uriarte
Mr. Ramil Espiritu
Mr. Cris Espiritu
Mr. Bantados
Sir Bunag
Ms. Sophia Poblete
Mr. Roby Sardon
Mr. E. Barco
Mr. Tamaca
Mr. Maderal
Ms. Bautista
Mr. Samac

at ang pinaka pinanghihinayangan ko dahil hindi ko xa nging teacher.. haha
Titser Allen Saraza

Pati na rin sa mdami ko pang naging guro na hindi ko naisulat at sa mga guro sa buong mundo..
Maraming Salamat sa inyo!!!!
Happy Teacher's Day po sa inyong lahat.



May the Lord bless you with so much joy in teaching and give you more knowledge to share. May all of the teachers in the world imitate Jesus as a teacher who always teach with love and always believe on the capacity and skills of His students.


With Love,

Ash

Hope in God

If we look at a dictionary the word HOPE means:"to look forward to with desire and reasonable confidence."

Most of the time, we are hoping for positive things to happen. Like passing an exam, winning on a raffle, for a good relationship and many things that we desire.

But hope in God is not as easy as hope in other things. And most of the time we misuse this word by using the word hope instead of 'wish' or a mere human desire.

In hoping, God must be our focus. We hope in God and we depend on God who is faithful and whose promises are true. The problem is, in the bible this god who promises makes absurd promises. This God who is dependable and who is the focus of our hope promises a lot. But the promises of God are quite absurd and ridiculous.

For example, his promise to Noah, to build an ark, gather pairs of animals and the humanity will start again in you. Another example is his promise to Abraham, God said that He will be the father of a multitudes of nation. How absurd. Why? because Abraham and Sarah in their old age doesn't have even a child. After Sarah gave birth the Lord asks them to offer their son. What an absurd request. But they still trust and believe in God's promises.

They follow everything God said, Why? because they trusted the one making the promise even of the promise looks absurd. That must be our attitude to God. Even His promises looks absurd, I will abide because You said so. I don't look at the absurd content of what you are saying, I am looking at You, the one making the promise.

Only a person of Hope can say YES in an absurd promises. Only a person of Hope can say "I go beyond  promises because there I see God. And it is God that I am holding on to not just the content of His promise."

Hope is real when found in God.

And so, what is the foundation of hope?
Faith in God.

A person who does not have faith in God will not have real hope because the object of hope is God.
A person who has deep faith in God will not loose his/her focus on God no matter what happens.

Let Jesus be our example, let us learn to his sacrifice and self giving by hoping and trusting to the will of the father even if the cost is his own life.

"Let Your will be done, not mine"




God Loves You.

Ash